Translate

Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2017

40 σοφές συμβουλές που θα μας βοηθήσουν να αντέξουμε

1)Μείνε σιωπηλός τουλάχιστον 10 λεπτά καθημερινά. Απομονώσου αν είναι απαραίτητο.
2)Άκου καλή μουσική όλες τις ημέρες, που αποτελεί γνήσια τροφή για το πνεύμα.
3)Σαν σηκώνεσαι το πρωί πές αυτό: Σήμερα ο στόχος μου είναι…
4)Να ζείς με τις τρείς λέξεις: Ενέργεια, ενθουσιασμό, κατανόηση του άλλου.
5)Παίξε περισσότερο από τον περσινό χρόνο.
6)Διάβασε πιο πολύ από πέρσι.
7)Κοίτα τον ουρανό τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Συνειδητοποίησε την μεγαλοσύνη που σε περιτριγυρίζει.
8)Όντας ξύπνιος, ονειρέψου περισσότερο.
9)Τρώγε περισσότερα φυσικά φρούτα και λαχανικά και λιγότερο βιομηχανοποιημένες τροφές ή παράγωγα σφαγής.
10)Τρώγε ξηρούς καρπούς, πίνε πράσινο τσάϊ, πολύ νερό και ένα ποτήρι κρασί την ημέρα (βεβαιώσου πως το συνοδεύεις με κάτι που σου αρέσει και με παρέα κάποιου που αγαπάς.)
11)Κάνε να γελάσουν τρία πρόσωπα την ημέρα.
12)Τακτοποίησε το σπίτι, το αυτοκίνητο και το γραφείο σου και άσε την νέα ενέργεια να πλημμυρίσει τη ζωή σου.
13)Μη σπαταλάς τον πολύτιμο χρόνο σου σε κουτσομπολιά, πράγματα του χτές, αρνητικές σκέψεις, και θέματα που είναι έξω από τον έλεγχό σου. Επένδυσε την ενέργειά σου στα θετικά του σήμερα.
14)Κατάλαβε πως η ζωή είναι ένα σχολειό που ήρθες για να μάθεις. Τα προβλήματα είναι μαθήματα που πάνε κι έρχονται και ό,τι μάθεις από αυτά θάναι για όλη σου τη ζωή.
15)Προγευμάτισε σαν βασιλιάς, φάε σαν πρίγκιπας, δείπνησε σαν ζητιάνος.
16)Χαμογέλα και γέλα πιο πολύ.
17)Μη χάνεις ευκαιρία να αγκαλιάζεις εκείνον που εκτιμάς.
18)Η ζωή είναι σύντομη για να την χαραμίζεις μισώντας κάποιον.
19)Μη παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά, κανείς άλλος δεν το κάνει.
20)Δεν είναι απαραίτητο να κερδίζεις κάθε αντιπαράθεση, αποδέξου την ασυμφωνία και μάθε από την άλλη άποψη.
21)Γαλήνεψε με το παρελθόν, για να μη καταστρέψεις το παρόν.
22)Μη μοιράζεσαι τη ζωή σου με εκείνη των άλλων. Δεν ξέρεις το δρόμο που ακολούθησαν αυτοί.
23)Κανείς δεν είναι υπεύθυνος της ευτυχίας σου εκτός από σένα τον ίδιο.
24)Να θυμάσαι πώς δεν έχεις τον έλεγχο όσων σου συμβαίνουν, αλλά σίγουρα το τι κάνεις με αυτά.
25)Μάθε κάτι νέο σήμερα.
26)Αυτό που σκέπτονται οι άλλοι για σένα δεν είναι υποχρέωσή σου.
27)Να εκτιμάς το κορμί σου και να το απολαμβάνεις.
28)Δεν έχει σημασία πόσο καλά ή κακά είναι τα πράγματα. Θα αλλάξουν.
29)Η εργασία σου δεν θα ασχοληθεί με σένα σαν αρρωστήσεις, οι φίλοι σου ναι. Έχε επαφή μαζί τους.
30)Τελείωνε με οτιδήποτε δεν είναι χρήσιμο, ωραίο, διασκεδαστικό.
31)Η ζήλεια είναι χάσιμο χρόνου. Εσύ έχεις ήδη όσα χρειάζονται.
32)Τα καλύτερα έρχονται.
33)Δεν πειράζει που κάθεσαι. Σήκω, ντύσου και βοήθα.
34)Κάνε υπέροχο σέξ, πάντοτε με όλο σου το είναι.
35)Τηλεφώνα σους δικούς σου συχνά και λέγε τους πως υπάρχεις.
36)Κάθε βράδυ ξαπλώνοντας πες: Σε ευχαριστώ… Κατάφερα να…
37)Θυμήσου πως είσαι ιδιαίτερα ευλογημένος για να είσαι στρεσαρισμένος
38)Απόλαυσε το ταξίδι. Έχεις μόνο μια ευκαιρία. Κέρδισε όσο περισσότερο..
39)Σε παρακαλώ στείλε αυτό το μήνυμα σε κάποιον που νοιάζεσαι
40)Η Ζωή είναι όμορφη. Απόλαυσέ την τώρα που μπορείς.

Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Τι σημαίνει αγαπάω τον εαυτό μου;

Αγάπα τον εαυτό σου! Είναι η πιο συνηθισμένη συμβουλή που ακούγεται στα άρθρα αυτοβοήθειας. Υπάρχει, βέβαια, πολύ καλός λόγος γι αυτό. Είναι ο βασικός δομικός λίθος για μια ευτυχισμένη ζωή. Για μια ζωή γεμάτη νόημα. Τι σημαίνει όμως στην πράξη; Πώς ακριβώς συμπεριφέρεται κάποιος ο οποίος αγαπάει τον εαυτό του; Τι μπορείς να κάνεις για να εισπράξεις κι εσύ τα τεράστια οφέλη;

Να τιμάς το συναίσθημά σου

Όταν νιώθεις κάτι, το νιώθεις για κάποιο λόγο. Οι συνθήκες που βιώνεις εκείνη τη στιγμή ακουμπάνε κάτι βαθύτερο μέσα σου και έτσι συναίσθημα παράγεται εκτός του ελέγχου σου. Συχνά δε θα γνωρίζεις το λόγο για τον οποίο σου βγαίνει η συγκεκριμένη διάθεση, όμως δεν έχει σημασία. Το να αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει ότι θα τιμήσεις το συναίσθημά σου και θα το εμπιστευθείς. Δε θα το λογοκρίνεις. Δε θα πεις: «Τώρα δεν είναι λογικό να είμαι θυμωμένος. Θα έπρεπε να είμαι πολύ ευχαριστημένος με την κατάσταση που ζω». Δε θα πεις: «Δεν πρέπει να νιώθω έτσι. Τι αχάριστος που είμαι». Όσο και αν το μυαλό σου (ο συνειδητός σου νους) σου λέει ότι θα έπρεπε να νιώθεις κάτι άλλο, αν αγαπάς τον εαυτό σου θα πεις: «Τώρα εγώ έτσι νιώθω. Για κάποιο λόγο συμβαίνει αυτό και θα το εκφράσω για να με μάθω. Για να είμαι αληθινός με μένα».
Δεν υπάρχει «σωστό» και «λάθος» συναίσθημα. Δεν υπάρχει δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο συναίσθημα. Υπάρχει μόνο συναίσθημα. Αν το λογοκρίνεις και το καταπνίγεις ποτέ δε θα σε μάθεις. Αν σε αγαπάς, θα το εκφράσεις και θα δεις που θα σε πάει. Γιατί αν δε πας εκεί που είναι να σε οδηγήσει θα παραμένεις πάντα κολλημένος εδώ που είσαι. Θα βάλεις το πως νιώθεις πάνω από το πως νομίζεις ότι θα αντιδράσουν οι άλλοι. Θα βάλεις το πως νιώθεις πάνω από το τι νομίζεις ότι είναι «σωστό». Θα τιμήσεις το συναίσθημά σου και αν το επεξεργαστείς μετά, σαν ανταμοιβή θα εισπράξεις την εξέλιξή σου.

Να σέβεσαι τα όριά σου

Αν νομίζεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι, μην το κάνεις. Αν νομίζεις ότι είσαι κουρασμένος για να πας κάπου, μην πας. Αν πιστεύεις ότι κάτι είναι δύσκολο για σένα, μην το επιχειρήσεις. Ακόμα και αν οι υπόλοιποι γύρω σου σε πιέζουν. Ακόμα και αν έχεις μάθει πως «πρέπει» να το δοκιμάσεις. Άκου το σώμα σου, όπως συμβουλεύουν και οι δάσκαλοι της γιόγκα. Μέχρι εκεί που σε πάει. Άκου το πρώτο σου ένστικτο και ακολούθησέ το.

Να σε επιβραβεύεις

Έκανες κάτι καλό; Να σου πεις μπράβο. Να σου πάρεις ένα δωράκι. Από κάτι μικρό και ασήμαντο όπως ένας καλός καφές έως κάτι ακριβότερο. Όπως και με τα σκυλιά του Παβλόφ, αν συνδέσουμε την ανταμοιβή με την πράξη την οποία θέλουμε να επαναλάβουμε, την πράξη η οποία μας κάνει και νιώθουμε όμορφα, θα είναι πιο πιθανό να την υιοθετήσουμε σαν συμπεριφορά. Χρειάζεται να καταφέρουμε να διαγράψουμε τη νοοτροπία πως δεν είναι «σωστό» να λέμε μπράβο σε μας. Τη νοοτροπία που λέει πως είναι εγωιστικό, πως την έχουμε ψωνίσει… Τη νοοτροπία που μας κάνει να νιώθουμε ενοχές όταν πάμε να πούμε κάτι καλό για μας. Όταν σε επιβραβεύεις για τις επιτυχίες σου, στέλνεις το μήνυμα στο υποσυνείδητό σου πως αξίζεις και σε προσέχεις.

Αν τώρα σε δυσκολεύουν όλα αυτά και σου φαίνονται βουνό δεν πειράζει. Ίσως έχεις συνηθίσει διαφορετικά τόσα χρόνια. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος από τη μια μέρα στην άλλη. Μη σε κατηγορείς γι αυτό, μόνο να σε καταλαβαίνεις. Αν δυσκολεύεσαι να σε φροντίσεις σημαίνει ότι έχεις περάσει δύσκολα. Σημαίνει ότι δε σε έχουν φροντίσει κι εσένα. Σημαίνει ότι έχεις ταλαιπωρηθεί πολύ. Με τι εφόδια να σε περιποιηθείς, λοιπόν; Πάρε το χρόνο σου και άκου τη δυσκολία σου να δεις που θα σε πάει. Έχεις ήδη αρχίσει να σε αγαπάς!



Δημήτρης Φλαμούρης

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Να είστε εραστές και όχι ζευγάρι

Να είστε εpαστές κι όχι ζευγάρι. Ζευγάρι είναι οι κάλτσες, τα παπούτσια, τα οποία δεν μπορούν να υπάρξουν το ένα χωρίς το άλλο. Χαλάνε, φθείρονται, τρυπάνε.. Είναι αρκετή μια γρατζουνιά, μια τρυπούλα, μια μικρή φθορά στο ένα μέλος του ζευγαριού και το ζευγάρι χάλασε, έσπασε…
Ζευγάρι σημαίνει πως δεν μπορείς να υπάρξεις χωρίς το άλλο μέλος. Σημαίνει πως μπορείς ανά πάσα στιγμή να μείνεις μόνος, άχρηστος ( με την έννοια της χρήσης) παρατημένος γιατί απλά το άλλο μισό «αποφάσισε» να φθαρεί. Γιατί ως μονάδα δεν θα μπορείς να υπάρξεις, δεν θα έχεις χρησιμότητα.
Να είστε εpαστές….Να θέλετε να δώσετε με πάθος στον άλλο αλλά και ό,τι πάρετε να είναι με πάθος. Να ερωτεύεστε κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Να μην έχετε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Κάθε συνάντηση να είναι συνάντηση προσφοράς κι όχι ζήτησης. Γιατί είναι πραγματική απόλαυση όταν θέλουν κι οι δύο να δώσουν με πάθος.
Να είστε εpαστές της στιγμής κι όχι του «πάντα». Γιατί το «πάντα» υπόσχεται, δεσμεύει, πιέζει.
Η στιγμή κρατάει, όσο την κρατάμε. Κι αν ξέρουμε ότι ίσως δεν κρατήσει για πάντα θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε. Γιατί η στιγμή ίσως να μην έχει αύριο, δεν σηκώνει αναβολή.
Κι ίσως ζώντας τις στιγμές, να έλθει και το «για πάντα». Κι αν δεν έρθει το «για πάντα», θα έχεις μια υπέροχη στιγμή για να θυμάσαι…
Να μην ξεχνάτε να είστε εpαστές….με τους ανθρώπους, με τη δουλειά, με τις στιγμές, με τη ζωή…

Πάμπος Ευσταθίου
Ψυχολόγος-Συστημικός Ψυχοθεραπευτής

Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017

Μην επιτρέπεις σε κανέναν να σε θυμάται όποτε τον βολεύει

Πάντα με ενοχλούσαν οι περαστικοί, τόσο που σταδιακά άρχισα να αναπτύσσω μια αλλεργία απέναντί τους. Όχι αυτοί στο δρόμο, στο λεωφορείο ή το καφέ, αυτοί είναι αδιάφοροι και κάποιες φορές χρήσιμοι για να ρωτήσεις κατά πού πέφτει καμιά οδός ή να ζητήσεις καρέκλα και φωτιά αν ξεμείνεις από αναπτήρα.
Μα ως εκεί, οι περαστικοί χωρούσαν στη ζωή μου μόνο ως άγνωστοι, εκείνες οι φιγούρες-σκιές που ξεχνάς πως συνάντησες κι αδιαφορείς αν θα πετύχεις ποτέ ξανά στο διάβα σου. Δεν είχαν πρόσωπο ούτε κι όνομα. Ήταν απλά εκείνοι οι «Συγγνώμη, να σας ρωτήσω κάτι;».
Η αλλεργία μου αφορά εκείνους τους άλλους, τους περαστικούς που έχουν πρόσωπο κι όνομα, που έχουν κομμάτια τους στις σκέψεις και τις αναμνήσεις σου, που δεν ξέρεις γιατί ήρθαν ούτε πόσο θα κάτσουν και βλακωδώς έκανες όνειρα αντί για έναν καφέ κι έξω απ’ την πόρτα.
Σε εκείνους δε ζήτησες συγγνώμη κι αν και σου χρωστάνε μία, δεν τους ρώτησες ποτέ πώς το κάνουν αυτό το μαγικό, να εμφανίζονται όποτε τους βολεύει κι ύστερα πάλι να γίνονται καπνός. Μα όσο καπνό κι αν εισέπνευσες εσύ, δε βρήκες απαντήσεις ούτε κι εκείνους όσο κι αν τους αναζήτησες.
Θα εμφανιζόντουσαν πάλι όταν οι ίδιοι το αποφάσιζαν, όταν κάτι θα ήθελαν να ζητήσουν -ή μάλλον απλώς να το πάρουν, αυθαίρετα κι αβίαστα αφού στην πραγματικότητα ποτέ δεν έδειξες να προβάλεις και μεγάλες αντιστάσεις.
Είναι αστείο το πόσο συχνά κάνουμε λόγο, μούτρα και παράπονα γι’ αυτούς που μόνο παίρνουν χωρίς να δίνουν, δίχως να νοιάζονται, εκείνους τους μονίμως απόντες με κάποιες σκόρπιες παρουσίες ίσα για να καλύψουν τα κενά τους και να χορτάσουν το συμφέρον τους με ό,τι κι αν λαχταρούσε αυτό.
Μα ποιον κοροϊδεύουμε; Δεν κλέψανε τίποτα, δεν πήραν με το ζόρι το ενδιαφέρον σου ούτε σε ανάγκασαν να δώσεις χώρο, χρόνο και συναίσθημα. Τα ΄χες –κι είσαι τυχερός που μπορείς κι αισθάνεσαι ακόμα στην πιο άνιωθη εποχή- κι ήθελες να τα χαρίσεις κάπου. Ήξερες πως μόνο όταν μοιράζονται, αξίζουν κι όσο κι αν προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως σε ξεγέλασαν, ποτέ δεν ήσουν βλάκας, απλώς επιμένεις να πιστεύεις σε ρομάντζα κι έpωτες.
Και κανείς δε σου είπε να αλλάξεις εσύ γιατί οι γύρω σου ξαφνικά γίνανε σκάρτοι, στα σίγουρα δεν αποτελεί τη συνταγή της ευτυχίας σου το να σταματήσεις να δίνεις, το να πάψεις να αγαπάς ή το να φοβάσαι να παραδεχτείς τα όσα νιώθεις. Πήξαμε από δειλούς εγωιστές που κοιτάνε μόνο την παρτούλα τους, μπαίνουν με βρόμικα χέρια σε καθαρές ψυχές κι αφού τις ανακατέψουν, παίρνουν ό,τι καλύτερο βρουν και την κάνουν με ελαφρά.
Μη γίνεις σαν τους άλλους, μην αρχίσεις να πληγώνεις στο όνομα των τραυμάτων που σου ανοίξανε οι προηγούμενοι μα μάθε επιτέλους να φιλτράρεις. Να φιλτράρεις ανθρώπους, προθέσεις κι αισθήματα. Να ξεχωρίζεις τα ειλικρινή απ’ τα γιαλαντζί, να κλείνεις τα αυτιά στα μεγάλα λόγια που δε σκοπεύουν ποτέ να γίνουν πράξεις.
Να είσαι εκεί για τους λίγους, τους ελάχιστους εκείνους που σε νοιάζονται και δε σε αφήνουν να αμφιβάλλεις γι΄ αυτό, που δε σου λένε απλώς καλημέρα, αλλά φροντίζουν να στη φτιάξουν, που θέλουν να σε βλέπουν να χαμογελάς κι είναι συχνά οι ίδιοι η αιτία για τα πιο φωτεινά σου χαμόγελα και τα πιο ηχηρά χαχανητά σου.
Να μάθεις κι εσύ να κλείνεις πόρτες και τηλέφωνα και να ρίχνεις μαύρες πέτρες πίσω σου αν χρειάζεσαι προσπάθεια για να θυμηθείς πότε ήταν η τελευταία φορά που σε έκαναν να νιώσεις ξεχωριστός. Αξίζεις να είσαι προτεραιότητα κι αν δεν αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου έτσι, μην περιμένεις να το κάνουν οι άλλοι.
Ή πάντα ή ποτέ, ή όλα ή τίποτα, μόνιμες παρουσίες ή κάθετες απουσίες. Απόλυτα αισθήματα και καθαρές απαντήσεις. Αυτά αξίζεις, αυτά προσφέρεις, μονάχα αυτά να δέχεσαι. Οτιδήποτε λιγότερο είναι σκέτη ήττα. Μην ξεχνάς πως κανένα σχεδόν δεν έχτισε τίποτα ολόκληρο και κανένας περαστικός δεν έγινε συνοδοιπόρος.
Κι η αλήθεια είναι πως όλοι κρύβουμε έναν μπάσταρδο μέσα μας κι ίσως εκείνοι να μην είναι τόσο τραγικά καθάρματα ή ίσως κι εσύ να είσαι κάπως εγωιστής. Έχει, όμως, μεγάλη διαφορά ο εγωιστής που απλώς απομακρύνεται για να προστατεύσει τον εαυτό του απ’ αυτόν που θυσιάζει το χρόνο, την πρόθεση και το συναίσθημα του άλλου για τη δική του καλοπέραση.
Να αγαπάς, να χαμογελάς και πού και πού να ρίχνεις καμιά κλοτσιά σε εκείνους τους θρασείς, ενοχλητικούς περαστικούς που δεν ήρθαν για να μείνουν, αλλά για να πάρουν. Επιτέλους, δε θα γεμίσεις κανέναν άδειο, σταμάτα το πριν καταφέρουν να σε αδειάσουν!


Συντάκτης: Πωλίνα Πανέρη

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

Εκείνος ο άνθρωπος που γίνεται φύλακας άγγελός σου!

Κάποιοι άνθρωποι έρχονται σαν άγγελοι στο δρόμο μας.
Η μοίρα θες, ο Θεός, το σύμπαν κάποιος τους φέρνει στη ζωή μας.Αυτοί οι άνθρωποι είναι δίπλα μας για να μας κάνουν καλύτερους.Για να μας ανοίξουν όλα τα συναισθηματικά παράθυρα της ψυχής μας.Για να μας δείξουν πόση αγάπη μπορεί να χωράει η καρδιά ενός ανθρώπου.Μαζί τους υπάρχει μια έλξη περίεργη. Μια μαγική επικοινωνία. Είσαι σαν ανοιχτό βιβλίο με αυτούς.Δε φοβάσαι να τσαλακωθείς. Δε φοβάσαι να ανοιχτείς. Να κλάψεις ή να εκφραστείς.Γενικά μαζί τους δε φοβάσαι. Είσαι ασφαλής. Έρχονται με τη μορφή φίλου η συντρόφου.Ίσως είστε για καιρό μαζί ίσως όμως οι συνθήκες μετά από κάποιο διάστημα σας χωρίσουν. Όμως ξέρεις ότι αυτός θα είναι πάντα ο φύλακας άγγελος σου.Ξέρεις ότι αυτός μπήκε στη ζωή σου για να σε κάνει να θυμηθείς όσα σε έκαναν κάποιοι να ξεχάσεις . Για να θυμηθείς πως είναι να σε αγαπούν και να αγαπάς. Να θυμηθείς ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σου και τι είναι σημαντικό για σένα.Τέτοιους ανθρώπους σπάνια βρίσκεις. Αλλά όταν τους βρεις μάθε να τους εκτιμάς.Έχε ανοιχτή την καρδιά σου και βάλτους μέσα πριν να είναι αργά. Γιατί αυτοί ήρθαν για να σε κάνουν να χαμογελάσεις πάλι. Ήρθαν για να βγάλουν τον ήλιο που άλλοι σου έκρυψαν πίσω από τα σύννεφα. Εγώ εχω την τύχη να έχω έναν τέτοιο άγγελο στη ζωή μου.Μπορεί οι συνθήκες να μη βοηθάνε. Μπορεί να μας χωρίζουν πολλά. Αλλά αυτός είναι ο άγγελος μου. Αυτός με έμαθε τι θα πει αγάπη. Και με αγάπησε και με αγαπάει με όλο του το είναι.Αυτός άνοιξε τα κλειστά παράθυρα της καρδιάς μου και με την αγάπη του μπόρεσε ο ήλιος
μου να διαλύσει τα σύννεφα που τον έπνιγαν.
Είσαι ο άγγελος μου. Ο άνθρωπος μου. Το κάρμα μου. Η δύναμη μου. Είμαι τυχερή που γνώρισα τον φύλακα μου. Εσύ; Γνώρισες τον δικό σου;



Θένια Ανδρικοπούλου

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Να βρεις κάποιον που όταν τον νευριάζεις αντί να φεύγει σε αρπάζει και σε φιλάει

Η ησυχία. Η ησυχία στον έpωτα είναι απ’ τα πιο επικίνδυνα πράγματα που μπορούν να συμβούν ποτέ κατά τη διάρκεια αυτού. Η ησυχία σημαίνει πλήξη και η πλήξη συχνά κι ως επί το πλείστον, σημαίνει θάνατος. Με λίγα λόγια, η ησυχία σκοτώνει τον έpωτα.
Οι άνθρωποι, ωστόσο, ερωτεύονται για να καταλήξουν ν’ αγαπήσουν και να βρουν θαλπωρή κι ηρεμία. Κάπου-κάπου, η θαλπωρή κι η ηρεμία αρχίζουν και κουράζουν κι εκεί έρχονται και τα πρωτοβρόχια. Δεν ήταν εξαρχής συνηθισμένοι στην ένταση, τι περιμένεις;
Με τα πρωτοβρόχια έρχονται και τα πρώτα τα ξεσπάσματα και ‘κει το γυαλί ραγίζει. Τσακώνεσαι, φωνάζεις, οδύρεσαι, τελικώς το γυαλί σπάει κι ύστερα λες, «Αυτό ήτανε;». Αν χώριζαν έτσι, εύκολα οι άνθρωποι, τότε γιατί μιλούν για έpωτα;
Νεύρα ήταν, θα περνούσαν. Κι εντάξει, ίσως να ‘σαι κάπως απότομος κι ίσως να πες και κάνα-δυο κουβέντες, που η αλήθεια είναι, πέσανε κάπως βαριές, αλλά όχι και να φύγει. Αλλά άστο, δεν πειράζει. Εσύ τα κακά τα λόγια τα έκανες γαργάρα κι ας πληγώθηκες. Ήξερες, ήταν μόνο λόγια.
Αλλά και πάλι άστο, δεν αξίζει. Αυτοί δεν έψαχναν έpωτες. Αυτοί έψαχναν ησυχαστήριο. Εσύ να βρεις κάποιον να ευχαριστιέσαι τον καβγά. Να σου κάνει πανικό και να ζητάς τη φασαρία. Έναν που να λες «Πάει, θα φύγω» και να μένεις. Έναν που να σου λέει αυτός «Θα φύγω» και να μένει. Γιατί οι αγάπες στους καβγάδες φαίνονται. Θα μείνεις; Πιασ’ το από ‘κει και μέτρα την αγάπη σου.
Αλλιώς, πώς να στο πω. Να βρεις κάποιον που να τον νευριάζεις κι εκεί ακριβώς που λέει θα φύγει, να γυρίζει, να σ’ αρπάζει και να σε φιλάει. Κυρίως να σε φιλάει. Και να σου λέει πως δεν πειράζει, γιατί όντως δε θα τον πειράζει. Έναν που να μη στο κρατάει μανιάτικο και να μη βρεθεί ποτέ να στο χτυπήσει.
Σ’ αυτούς τους έpωτες και μ’ εκείνους τους ανθρώπους, μετράς τα πάθη. Γιατί έpωτας χωρίς ρωγμές, έpωτας δεν είναι. Άσε που τοστον καβγά αυξάνεται. Αν είναι πάθος κι όχι κάποιο κακό αντίγραφό του.
Να βρεις εσύ, μόνος σου ένα πάθος αυθεντικό και γνήσιο. Με τις φωτιές και με τις στάχτες του. Να σε καίει και να φοβάσαι κι ύστερα να λες πως μόνο φόβος ήτανε κι ήρθε να περάσει. Να νευριάσεις, να πεις χοντρές κουβέντες και να ταπεινωθείς μες στο ρεζίλι σου.
Να βρεις τον άνθρωπο που θα ανέχεται τα ζόρια σου κι εσύ τ’ αντίστοιχα δικά του. Εκείνον που κι αν αρχίσεις να φωνάζεις, ύστερα θα βάλετε τα γέλια. Αυτόν που για να σου κλείσει το στόμα, θα σ’ αρχίσει στα φιλιά. Αυτόν που κι αν σε καταπίνουνε τα νεύρα, θα βρει την όρεξη να σε πειράξει.
Την πήρες την ιδέα. Μετά απ’ αυτό, τι να ζητήσεις; Οι έpωτες, βλέπεις, δεν είναι προορισμένοι για να ‘ναι ήσυχοι. Ήσυχος, μπορείς μόνο να είσαι εσύ μέσα σ’ αυτόν. Ωστόσο, θα ‘ρθουνε στιγμές, μόνο και μόνο επειδή είσαι άνθρωπος, που η ησυχία σου θα γίνει φασαρία.
Γι’ αυτές σου τις στιγμές, ποιον εμπιστεύεσαι και ποιον διαλέγεις;

Συντάκτης: Αναστασία Θεοφανίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Άλλους ερωτευόμαστε, άλλους παντρευόμαστε… κι άλλους ονειρευόμαστε

Οι μεγάλοι έpωτες δε φοράνε νυφικό, οι καψούρες δεν εξελίσσονται πάντα σε αγάπη κι ο γάμος δε συνεπάγεται απαραίτητα έpωτα ή συναίσθημα. Με απλά λόγια, άλλον εpωτευόμαστε, άλλον καψουρευόμαστε κι άλλον παντρευόμαστε.
Περνάνε οι άνθρωποι από σχέσεις που τους ξυπνούν έντονα μα παροδικά το πάθος, την αδημονία, την κτητικότητα, τα άκρα. Βιώνουν σε άλλες σχέσεις τον έpωτα σε διάρκεια, τον άσβηστο πόθο, την ασυγκράτητη επιθυμία να έχουν τον άλλον σε απόσταση αναπνοής. Ζουν και σε άλλες περιπτώσεις την αγάπη που μέστωσε μες στις στιγμές, αυτήν που ολοκληρώνει δυο ανθρώπους, την αγνή.
Καθημερινά παρατηρούμε ζευγάρια αποστασιοποιημένα. Προχθές είχα ένα τέτοιο δίπλα μου στην καφετέρια. Κοιτούσαν δεξιά κι αριστερά τον κόσμο για μιάμιση ώρα, δεν αντάλλαξαν πάνω από τρεις λέξεις –κι η μία ήταν προς το σερβιτόρο–, ήπιαν τον καφέ τους και φεύγοντας δεν αγκαλιάστηκαν. Είναι τα ίδια ζευγάρια που δεν κοιτάζονται στα μάτια, δεν ξέρουν τους φόβους, τις ανησυχίες του άλλου, δε χαμογελάνε γιατί δεν έχουν κανένα λόγο να χαμογελάνε.
Κάποιοι επιλέγουν έναν άνθρωπο να πορευτούν στη ζωή από φόβο μήπως τους φάει η μοναξιά. Έναν άνθρωπο που δεν ήταν ποτέ στα μέτρα των προσδοκιών τους, που επέλεξαν οι τρίτοι ή ο εγωισμός τους ή που απλώς έφερε η στιγμή στο δρόμο τους.
Χρόνια μετά, φτάνουν στα μέσα της διαδρομής ή στο τέλος της και δε βρίσκουν πουθενά γύρω αυτόν που έλιωσαν μαζί του μες στο πάθος, που εpωτεύονταν το κάθε σημείο στο κορμί του, που λάτρευαν τις μικρές ατέλειές του, που γελούσαν σαν παιδί, που δάκρυσαν μαζί του χωρίς να τσαλακωθούν, που τον έκαναν τον έναν δικό τους και μοναδικό.
Πόσο τρομακτικό μπορεί να είναι να κοιμάσαι με τον άντρα σου και να σκέφτεσαι κάποιον άλλον; Πόσο άδικο η γυναίκα που παντρεύτηκες να είναι απλώς η μητέρα των παιδιών σου κι ο πιο μακρινός συναισθηματικά για σένα άνθρωπος;
Ξυπνάς ένα πρωί και αντικρίζεις τη συμβιβαστική λύση που επέλεξες. Δε σε εξιτάρει αυτός ο άνθρωπος, είναι σχεδόν ξένος με τον κόσμο σου, δε σε γοητεύει ούτε το σώμα ούτε ο χαρακτήρας του, είσαι ετών 55 κι αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν δεν έκανες το λάθος στα 25. Η ζωή σου είναι μια απλή, καταπιεστική και μονότονη ζωή. Χωρίς συναίσθημα, έpωτα, χωρίς ευτυχία.
Τα λάθη πληρώνονται εκπρόθεσμα. Το στοίχημα είναι να βιώσεις τον έpωτα, να καψουρευτείς, να περάσεις μέσα απ’ την ένταση, να μην αφήσεις τίποτα μισό, να τη δουλέψεις τη σχέση κι ύστερα ας τη φτάσεις στην ολοκλήρωση. Γιατί, αν φτάσεις σε ένα γάμο χωρίς όλα αυτά, τότε θα είσαι καταδικασμένος σε μια ζωή που δεν υπάρχει έpωτας ή υπάρχει κι είναι κάπου μακριά σου, ανεκπλήρωτος, μισός, απροσέγγιστος.
Είναι όπως όταν βλέπεις μια σειρά στην τηλεόραση παρακολουθείς με αγωνία το κάθε επόμενο επεισόδιο και ξαφνικά έρχεται κάποιος και σου λέει το τέλος. Τότε κλείνεις το κουτί γιατί ξέρεις τι θα συμβεί. Στην περίπτωση των σχέσεων που οδηγούν σ’ ένα γάμο χωρίς καψούρα, έpωτα ή αγάπη, το τέλος το αποκαλύπτει ο ίδιος ο εαυτός σου πολύ νωρίς, φτάνει να τον ακούσεις.
Το πάθος της καψούρας κι η κτητικότητα του έpωτα φέρνουν εντάσεις, φέρνουν συναισθήματα στο κόκκινο. Πιθανόν με έναν καβγά ή μια διαφωνία να υπάρξει χωρισμός με την ίδια ένταση που υπήρξε κι ο έpωτας. Οι σχέσεις οι οποίες αντέχουν στην έκρηξη και την ξεπερνούν φτάνουν σε ένα ώριμο κι ασφαλές συναίσθημα, ίσως και σ’ έναν ευτυχισμένο γάμο. Μα αν δεν καταφέρουν να φτάσουν, τότε μια ζωή θα τους βασανίζει το ερώτημα τι θα συνέβαινε αν έφταναν. Τι θα συνέβαινε αν δεν έβρισκαν τόσες αφορμές να τερματίσουν την πορεία τους με τον άνθρωπο που εpωτεύτηκαν;
Οι ανθρώπινες σχέσεις θέλουν κόπο και προσπάθεια. Όχι, λάθος το έθεσα. Δε θέλουν κόπο και προσπάθεια. Θέλουν επιθυμία. Επιθυμία να κρατήσεις γερά τις εμπειρίες και να τιμάς τις αναμνήσεις. Να κάνεις τη γη πηγή να μη χάσεις τον άνθρωπό σου. Επιθυμία και πράξη για να δεις τη ζωή σου με τον έναν ή τη μία που εpωτεύτηκες. Διαφορετικά είσαι άξιος της μοίρας σου κι υπόλογος των επιλογών σου.
Τυχεροί είναι οι λίγοι που γέρασαν μαζί με τον ίδιο άνθρωπο που καψουρεύτηκαν, εpωτεύτηκαν κι αγάπησαν. Αυτόν που δε φοβήθηκαν να μιλήσουν για το μέσα τους, που επικοινώνησαν τους φόβους και τις χαρές τους και φεύγοντας απ’ την καφετέρια αγκαλιάστηκαν. Αυτόν που φλέρταραν μαζί του, που θαύμασαν, ζήλεψαν, μάλωσαν και που τον έβαλαν σε ένα βάθρο ψηλά, πιο ψηλά κι απ’ τον εαυτό τους.


Πηγή:pillowfights.gr

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017

Δε θέλω πια να είμαι καλή. Να είμαι καλά θέλω.

Δε θέλω πια να είμαι καλή. Να είμαι καλά θέλω. Να μη γίνομαι άλλο χαλί να σκουπίζουν τα πόδια τους οι ξένοι που μπαίνουν στην ζωή μου. Να μην είμαι πια το λιμάνι που θα αράξουν οι ναυτικοί μέχρι να περάσει η μπόρα τους. Η ομπρέλα που προστατεύει από τις καταιγίδες τους μουσκεμένους και κατατρεγμένους αυτής της γης. Το δεκανίκι που στηρίζει τους ανάπηρους. Να μην γίνομαι το αποκούμπι να ξαποστάσουν οι κουρασμένοι. Ο φάρος να βρουν το δρόμο τους οι χαμένοι. Το νερό στην έρημο της ζωής των διψασμένων αυτού του κόσμου.

Να ταΐζω από το υστέρημά μου τους ζητιάνους αυτής της γης. Να σπαταλάω το σάλιο μου γιατρεύοντας τις πληγές των τραυματισμένων αυτής της κοινωνίας. Να κάνω γέφυρα το σώμα μου να περνούν οι διαβάτες από τη ζωή μου στην αντίπερα όχθη. Να γίνομαι κομμάτια για να να ικανοποιήσω τις ανάγκες των αχάριστων και ανίκανων. Να προλαβαίνω πάντα τις επιθυμίες των ανάξιων και αγνώμων. Να προσπαθώ να διδάξω τους αγράμματους και ανεπίδεκτους μαθήσεως αυτού του κόσμου. Να γίνομαι στάχτη στην φωτιά που άναψαν για να με κάψουν.

Γι’ αυτό σου λέω, κουράστηκα πια να είμαι καλή. Δεν έχω άλλη υπομονή για τις ιδιορρυθμίες και ιδιοτροπίες των άλλων. Δεν ανέχομαι πια την κριτική. Δεν μπορώ την ρητορική τους. Δε με αντιπροσωπεύουν τα ουτοπικά όνειρα. Δε με εκφράζουν τα ακαδημαϊκά τους λόγια. Δεν ακούω τους ψεύτικους επαίνους. Δε θέλω να αναλώνομαι άλλο σε εγωκεντρικές προσωπικότητες. Να ασχολούμαι με μικρόψυχους ανθρώπους. Να ξοδεύομαι σε αλαζονικές και υπεροπτικές συμπεριφορές. Να γίνομαι ο καραγκιόζης των μίζερων και απαισιόδοξων. Να πνίγω τα συναισθήματα μου σε άγνωστους και απύθμενους ωκεανούς.

Δεν μπορώ να δίνω δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες σε ανθρώπους που μου απέδειξαν ότι δεν τις αξίζουν. Δεν ψάχνω πια ελαφρυντικά και δικαιολογίες σε προσποιητές συμπεριφορές. Δεν συγχωρώ πλέον τους άτιμους και ανέντιμους που κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Δε δίνω άφεση αμαρτιών στους ψεύτες και εκμεταλλευτές της κοινωνίας. Δεν αντέχω τις φασαρία των ρηχών ανθρώπων. Αντίθετα εκτιμώ την σιωπή των σοφών.

Βαρέθηκα να θυσιάζω την ειλικρίνειά μου στο βωμό της υποκρισίας τούτου του κόσμου. Δε με αφορά η συμπάθεια όσων δεν συμπαθώ. Δε με απασχολεί η αγάπη των αχάριστων. Δεν υποβάλλεται ο χαρακτήρας μου σε αλλοιώσεις και μεταποιήσεις για να είναι συμπαθής. Δεν επιδέχεται άλλες δοκιμασίες η ιδιοσυγκρασία μου για να είμαι αγαπητή.

Γι’ αυτό σου λέω, να είμαι καλά επιδιώκω. Να πραγματοποιήσω τα δικά μου όνειρα και να μη στοχεύω στα όνειρα των περαστικών από τη ζωή μου. Να φτάσω τους δικούς μου στόχους και να μην χειραγωγούμαι από τους άλλους. Να ξορκίσω το κακό από τη ζωή μου για το δικό μου καλό. Να καθορίσω εγώ το μέλλον μου χωρίς να δεσμεύομαι από το παρελθόν μου. Να κρατήσω καθάρια την ύπαρξη μου χωρίς να λεκιάζομαι από την βρωμιά αυτής της κοινωνίας. Να μπορώ να ελπίζω χωρίς να μου σκοτώνουν την ελπίδα μου. Να συλλογιέμαι ελεύθερα χωρίς να υποκινούν την σκέψη μου.

Δεν έχω χώρο στην ζωή μου για ότι με στεναχωρεί και με πληγώνει. Δεν έχω χρόνο για ότι με φθείρει και με υποτιμά. Έχω αποβάλει από την ζωή μου ότι δεν με σέβεται. Έχω απαρνηθεί ότι δε με εκτιμά. Έχω διαγράψει ότι με πόνεσε. Έφυγα μακρυά από ότι με πρόδωσε. Έχω απεγκλωβιστεί από τα πλοκάμια της διαβολής. Έχω απελευθερωθεί από τα δίκτυα της μισαλλοδοξίας.

Επέλεξα να κρατήσω κοντά μου ότι με αποδέχεται όπως ακριβώς είμαι. Ότι αναγνώρισε την αξία μου και εκτίμησε τη μοναδικότητα μου. Ότι με προβάλλει και με εξυψώνει. Ότι με γεμίζει χαρά και αισιοδοξία. Ότι μου φέρνει θετικότητα και ευτυχία. Ότι ικανοποιεί την αυτοπραγμάτωση μου.

Κι ας ξοδεύεται τούτος ο κόσμος σε σκοπιμότητες. Κι ας χαραμίζεται σε μίση και κακίες. Εγώ κουράστηκα πια να είμαι καλή. Καλά θέλω να είμαι και σε όποιον αρέσω… για τους άλλους δε θα μπορέσω.


Της Λίτσας Φιλίππου.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Δε φταίνε τα τρίτα πρόσωπα αλλά αυτοί που τα άφησαν να μπουν ανάμεσα τους

Ερωτικά τρίγωνα, τρίτα πρόσωπα σε σχέσεις κι εκείνος ο άλλος που έρχεται πάντα την πιο ακατάλληλη στιγμή για να διαταράξει την ηρεμία τους. Κατάφερε να μπει ανάμεσά σας, να σας αναστατώσει και στη χειρότερη των περιπτώσεων να σας χωρίσει. Τώρα, κάνεις αυτό που ξέρεις καλά. Ρίχνεις πάνω του όλες τις ευθύνες, γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος σου, είτε είναι άγνωστος, είτε κάποιος που ξέρεις πολύ καλύτερα από όσο θα ήθελες. Δε σε κατηγορώ, η εύκολη λύση πονάει πάντα λιγότερο.
Ο «κλέφτης» δεν μπαίνει πάντα απ’ το παράθυρο του μπάνιου. Υπάρχουν φορές που του έχεις αφήσει εσύ ο ίδιος την πόρτα ανοιχτή. Που ακόμα κι αν για τα μάτια του κόσμου προσπαθείς να τον κρατήσεις μακριά, μέσα σου τον προκαλείς να πάρει το ρίσκο και να εισέλθει.
Τρίτα πρόσωπα σε κατ επίφαση τρυφερά ερωτικά ειδύλλια που κατά πάσα πιθανότητα βρήκαν χώρο για να σφηνώσουν ανάμεσά σας! Αν νιώθουν τύψεις; Καθόλου! Είναι ο αντίπαλος που λέγαμε. Εκμεταλλεύτηκε την κατάλληλη ευκαιρία, όταν αυτή του δόθηκε για να διεκδικήσει κάτι που πιθανόν ήθελε πολύ παραπάνω από σένα που το είχες. Του αξίζουν συγχαρητήρια!
Κατάφερε και πήρε αυτό που εσύ θεωρούσες δεδομένο, το «δικό σου» που απ’ τη στιγμή που το κατέκτησες το μόνο που ήξερες να κάνεις ήταν να ελέγχεις αν βρίσκεται σταθερά στη θέση του. Σαν το φύλακα του κάστρου ένα πράγμα. Προσέχει κάτι που ήδη έχει και δε χρειάζεται να καταβάλλει καθόλου κόπο για να το αποκτήσει. Όταν όμως θα έρθει ο καταπατητής με μεγαλύτερο σθένος, θράσος και ψυχική δύναμη θα κατακτήσει το κάστρο κι ο φύλακας θα παραμείνει στη θέση του σαν απλώς θεατής γκρινιάζοντας για την απώλειά του, ενώ στην πραγματικότητα δεν προέβαλε καμία αντίσταση.
Μάθατε και μάθαμε να ρίχνουμε το μπαλάκι πάντα σε εκείνον που μπαίνει ανάμεσα. Γιατί -και καλά- θέλει κάτι που δεν του ανήκει. Κι εκεί πέφτουν βροχή οι χαρακτηρισμοί: ξεδιάντροπος, αναιδής, ζηλιάρης κι ό,τι μπορεί να κατεβάσει το μυαλό του καθενός.
Αν έχασες κάποιον επειδή κάποιος άλλος στον πήρε, υπάρχουν δύο -και μόνο δύο- πιθανά σενάρια. Ή ο αντίπαλος ήταν τόσο καλός που πραγματικά άξιζε να πετύχει το στόχο του, γιατί το ήθελε και το πάλεψε περισσότερο από σένα, ή ο «δικός σου» ήταν ανάξιος να μείνει δίπλα σου που στην πρώτη εναλλακτική λύση βρήκε παράπλευρο δρόμο να φύγει. Στην πρώτη περίπτωση, φταις εσύ, στη δεύτερη ο σύντροφός σου. Βλέπεις να φταίει κάπου το τρίτο πρόσωπο;

Μη βιαστείς να πεις ότι δεν ήταν «ηθικό» αυτό που έκανε. Πες απλά ότι δε σε συνέφερε, γιατί εκεί που ήσουν μόνος σου στο παιχνίδι της διεκδίκησης, βρέθηκες ξαφνικά υπό σύγκριση προσπαθώντας να κρατήσεις κάτι που φαινομενικά ως τώρα ήταν δικό σου και μόνο δικό σου. Κι όντως αν δεν υπήρχε αυτός ο «τρίτος» δε θα έμπαινες σε όλη αυτή τη διαδικασία κι η σχέση σου ίσως και να κρατούσε αιωνίως απομονωμένη από εξωτερικούς αντιπερισπασμούς.
Τίποτα δεν ανήκει σε εσένα. Ή μάλλον οι άνθρωποι δεν ανήκουν σε κανέναν. Δίνουν τον εαυτό τους εκεί που θέλουν αυτοί και μόνο αυτοί. Συνήθως ο τρίτος αποτελεί αφορμή μίας μισοτελειωμένης σχέσης που δε θα μπορούσε ούτως ή άλλως να ευοδώσει.
Ο ρόλος του τρίτου προσώπου δεν ταιριάζει σε όλους. Θέλει κότσια και να έχεις επίγνωση ότι η πιθανότητα απόρριψης είναι μεγάλη, ειδικά αν η σχέση που θα προσπαθήσεις να διαλύσεις έχεις ισχυρά θεμέλια. Αν δεις ότι δε σε παίρνει κι ότι δε σου αφήνουν χώρο, τον οποίο και μπορείς να αξιοποιήσεις, απλώς κάνε πίσω. Όχι από αδυναμία, αλλά από σεβασμό.
Πιθανόν αυτοί οι δύο άνθρωποι περνώντας από σαράντα και πλέον κύματα να κατάφεραν να επιβιώσουν και να ναυαγήσουν σε ένα νησί στο οποίο βρίσκονται οι δυο τους και μόνο. Μην πας να τους χωρίσεις, να τους βάλεις να μαλώσουν ή να μπεις ανάμεσά τους. Θα φας τα μούτρα σου, θα δημιουργήσεις μόνο προβλήματα και το πιο πιθανόν χωρίς θετικό αποτέλεσμα.
Κι όλοι εσείς που είστε σε σχέση μη νομίζετε πως προτρέπω τρίτα πρόσωπα να μπουν ανάμεσά σας, αλλά μην ξεχνάτε ότι δεν είναι δική σας επιλογή. Είναι αναπόφευκτο να καθορίσετε τις επιλογές και τις κινήσεις των άλλων. Το μόνο που είναι στο χέρι σας είναι η συμπεριφορά σας! Προσπαθήστε να κρατήσετε τον άνθρωπο που έχετε δίπλα σας, γιατί μόνο όταν τον δείτε αλλού θα καταλάβετε την πραγματική του αξία.


Συντάκτης: Βασιλική Γουγούλα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη