Ένα βράδυ ένας γέρος (Ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων.

Είπε: «Υιέ μου», η μάχη γίνεται μεταξύ δυο «λύκων» που υπάρχουν σε όλους μας.

Ο ένας λύκος είναι το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η ενοχή, η προσβολή,η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία και το εγώ.

Ο άλλος είναι το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία,η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό.»

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό, και μετά ρώτησε τον παππού του:

«Ποιος λύκος νικάει;»

Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε:

«Αυτός που ταΐζεις».

Ινδιάνικος μύθος της φυλής Τσερόκι

Φιλία;

Τι να κάνεις τους πολλούς και ψεύτικους φίλους όταν οι λίγοι και καλοί , πραγματικοί φίλοι που έχεις, σε σκέφτονται, σε νοιάζονται και σε αγαπούν;

Πλέον η φιλία έχει γίνει εικονική και συμφέρουσα. Λυκοφιλία με μια λέξη. Ο καθένας κοιτάει τι έχει να κερδίσει από τον άλλον, πώς θα βοηθηθεί, για πόσο και αφού τον χρησιμοποιήσει, τον ξεζουμίσει, τον αφήνει χωρίς δεύτερη σκέψη και προχωράει στο επόμενο θύμα του, συγγνώμη, «φίλο» του ήθελα να πω. Όλοι έχουμε γνωρίσει τέτοιου είδους άτομα και όλοι έστω και σε μικρό ακόμα βαθμό, έχουμε ξεγελαστεί. Η πρώτη φορά δεν πειράζει, όλοι την ‘πατάμε’, μας ξεγελούν όμως αν είσαι συνεχώς θύμα, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Όλο και περισσότερα άτομα θα σε εκμεταλλεύονται και τόσο περισσότερο θα πληγώνεσαι. Όσο για την εικονική φιλία;

Στα κοινωνικά δίκτυα είμαστε όλοι «φίλοι» και όταν συναντιόμαστε έξω δεν κοιταζόμαστε καν, όχι να χαιρετηθούμε. Όλοι είναι περήφανοι για το μεγάλο αριθμό «φίλων» και ακολούθων που έχουν στα δίκτυα. Κανείς όμως ποτέ δεν ένιωσε περήφανος για τους λίγους και πραγματικούς φίλους του. Γιατί; Επειδή δεν τους δίνουν αξία. Μεγάλο λάθος κατά την γνώμη μου. Δεν είμαι από τα άτομα που μιλάνε συνεχώς για τον αριθμό των αιτημάτων φιλίας που λαμβάνουν καθημερινά, για το πόσους εικονικούς φίλους έχουν και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό. Προτιμώ του λίγους και μετρημένους, στα δάχτυλα του ενός χεριού μου, οι οποίοι όπως με αγαπούν και με νοιάζονται άλλο τόσο αισθάνομαι και εγώ. Όπως θα έκαναν τα πάντα για μένα, θα έκανα τα πάντα για αυτούς. Διότι για μένα αυτό είναι η φιλία. Μπορεί βέβαια να μην είναι πάντα αμοιβαία ή ισάξια η συνεισφορά, όμως ξέρεις ότι δεν γίνεται ηθελημένα. Γι’ αυτό λοιπόν, θα ήθελα να συμβουλεύσω όσους διαβάσουν το κείμενο μου(αν βρω το θάρρος να το δημοσιεύσω ) να βρουν φίλους πραγματικούς. Να κλείσουν αυτή την εικονική πραγματικότητα που μας έχουν δημιουργήσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να βγουν έξω. Να ζήσουν και να συναντήσουν πραγματικούς ανθρώπους για πραγματικές σχέσεις.

Τέλος, αν αμφιβάλλετε ακόμα για αυτά που σας λέω κάντε ένα μικρό και ασήμαντο τεστάκι στους «φίλους» σας. Ναι θα ακουστεί συνηθισμένο αυτό που θα πω αλλά είναι η αλήθεια πως μερικούς τους πείθει.Για μια φορά, μία μόνο, μην εμφανίζετε στο προσωπικό σας προφίλ τα γενέθλιά σας. Μετρήστε πόσοι και ποιοι θα σας θυμηθούν. Ένας; Δύο; Τρεις; Ή μήπως κανείς παρά μόνο οι γονείς σας; Ένα είναι σίγουρο όμως. Αυτοί που θα σας σκεφτούν είναι φίλοι σας. Φυσικά και δεν είναι απόλυτο αυτό αλλά σε ένα βαθμό είναι σίγουρο. Έτσι, μην μετράτε πόσοι «έγραψαν» στον τοίχο σας χρόνια πολλά, αλλά πόσοι σας κάλεσαν και σας ευχήθηκαν με χαρά και μέσα από την καρδιά τους.

Υ.Γ.: Το παραπάνω κείμενο είναι ένα κείμενο που έγραψα τρία χρόνια πριν. Αν θα μου ζητούνταν και σήμερα να γράψω ένα κείμενο για την φιλία πάλι θα έγραφα αυτά που σκεφτόμουν τρία χρόνια πριν και ας έχουν αλλάξει κάποια πράγματα στην ζωή μου.

Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;

Μια μέρα, ένας γέροντας έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:
- Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;
- Γιατί χάνουν την ηρεμία τους, απάντησε ο ένας.
- Ναι αλλά γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους; ξαναρωτά ο γέροντας.
- Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος, είπε ένας άλλος.

Και ο σοφός γέροντας επανήλθε στην ερώτηση:
- Μα και τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμιά δεν ικανοποίησε τον γέροντα...
- Ξέρετε τελικά γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;

Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση.
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ ακουστούν.

Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά.
Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά.

Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν… παρά μονάχα ψιθυρίζουν.

Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν. Έτσι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.

Στο τέλος ο Σοφός γέροντας είπε συμπερασματικά:

- Όταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε

λόγια που σας απομακρύνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν  πια τα λόγια σας τον δρόμο του γυρισμού!

Mahatma Gandhi

Η βασίλισσα

Σε ονόμασα βασίλισσα.

Υπάρχουν ψηλότερες από σένα, ψηλότερες.

Υπάρχουν αγνότερες από σένα, αγνότερες.

Υπάρχουν ομορφότερες από σένα, ομορφότερες.

Αλλά εσύ είσαι η βασίλισσα.

Όταν περπατάς στο δρόμο

κανείς δε σε αναγνωρίζει.

Κανένας δε βλέπει το κρυστάλλινο σου στέμμα, κανένας δεν κοιτάζει

το από κόκκινο χρυσό χαλί

που πατάς καθώς περνάς,

το χαλί δεν υπάρχει.

Κι όταν εμφανίζεσαι

όλοι οι ποταμοί ακούγονται

στο κορμί μου, καμπάνες

σείουν τον ουρανό

κι ένας ύμνος γεμίζει τον κόσμο.

Μονάχα εσύ κι εγώ,

μονάχα εσύ κι εγώ, αγάπη μου,

τον ακούμε.

Pablo Neruda

Δεν έχω πια υπομονή για κάποια πράγματα.

"Δεν έχω πια υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή έγινα αλαζονική, αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν μπορώ να χάνω χρόνο με ό,τι με δυσαρεστεί, ή με πληγώνει. Δεν έχω υπομονή με τον κυνισμό, με την υπερβολική κριτική και με τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης.
Δεν έχω πια τη διάθεση να αρέσω σε όσους δεν αρέσω, να αγαπάω αυτούς που δεν με αγαπάνε και να χαμογελάω σε αυτούς που δεν μου χαμογελάνε. Δεν μπορώ να χαλαλίσω ούτε λεπτό σε αυτούς που λένε ψέματα, ή θέλουν να με χειραγωγήσουν.
Αποφάσισα ότι δεν θέλω να συνυπάρχω με οποιοδήποτε προσποιείται, υποκρίνεται, είναι ανειλικρινής ή με κολακεύει. Δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε την επιλεκτική γνώση, ούτε την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το κουτσομπολιό.

Αντιπαθώ τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρίσεις. Πιστεύω στον κόσμο των αντιθέτων και γι’ αυτό αποφεύγω ανθρώπους με δύσκαμπτες και άτεγκτες προσωπικότητες. Στη φιλία απεχθάνομαι την έλλειψη αφοσίωσης και την προδοσία. Δεν τα πάω καλά με όσους δεν ξέρουν να πουν μια καλή κουβέντα, ή μια λέξη ενθάρρυνσης. Βαριέμαι τις υπερβολές και δεν μπορώ να αποδεχτώ αυτούς που δεν αγαπάνε τα ζώα.
Και πάνω από όλα δεν έχω υπομονή για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου."

José Micard Teixeira

Αληθινή ομορφιά...

Η ομορφιά μιας γυναίκας δεν βρίσκεται στα ρούχα που φορά, το σώμα που περιφέρει ή τον τρόπο που χτενίζεται.
Η ομορφιά μιας γυναίκας πρέπει να είναι ορατή μέσα από τα μάτια της, γιατί αυτά είναι η είσοδος της καρδιάς της, το μέρος που κατοικεί η Αγάπη.
Η ομορφιά μιας γυναίκας δεν είναι στα χαρακτηριστικά του προσώπου της, αλλά αυτή που αντανακλάται από την ψυχή της. Είναι η φροντίδα που προσφέρει με αγάπη.
Το πάθος που επιδεικνύει.
Η αληθινή ομορφιά μιας τέτοιας γυναίκας μεγαλώνει με το χρόνο!!

Αudrey Hepburn

Όταν ο Θεός έπλασε τη γυναίκα...

Όταν ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα εργαζόταν μέχρι αργά την 6η ημέρα.
Ένας άγγελος πλησίασε και είπε: "Γιατί σπαταλάς τόσο πολύ χρόνο γι' αυτή;" 
Και ο Κύριος απάντησε:
"Ξέρεις πόσες προδιαγραφές πρέπει να πληρεί για να την τελειοποιήσω;"

"Πρέπει να μπορεί να πλυθεί, αλλά να μην είναι πλαστική, να παίζει περισσότερους από 200 ρόλους, και να μπορεί να φτιάξει όλων των ειδών τα φαγητά, θα πρέπει να μπορεί να αγκαλιάζει πολλά παιδιά ταυτόχρονα, να δίνει μια αγκαλιά που θα θεραπεύει οτιδήποτε, από ένα πληγωμένο γόνατο μέχρι μια πληγωμένη καρδιά και να τα κάνει όλα αυτά μόνο με δυο χέρια".


Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε.

"Μόνο δυο χέρια....αδύνατον!"

Και είναι το βασικό μοντέλο;! 

"Πολλή δουλειά για μια μέρα....περίμενε μέχρι αύριο και την ολοκληρώνεις".

"Όχι", είπε ο Κύριος. "Είμαι τόσο κοντά στην ολοκλήρωση αυτής της δημιουργίας, που θα είναι η αγαπημένη της καρδιάς μου". 

"Θεραπεύεται μόνη της όταν αρρωσταίνει και δουλεύει 18 ώρες την ημέρα". 

Ο άγγελος πλησίασε και άγγιξε την γυναίκα. 

"Μα την έφτιαξες τόσο μαλακή, Κύριε.." 

"Είναι μαλακή", είπε ο Κύριος, "Αλλά την έφτιαξα και δυνατή, επίσης. ."Δεν διανοείσαι τι μπορεί να αντέξει και αντεπεξέλθει".

"Μπορεί να σκεφτεί;" ρώτησε ο άγγελος. 

Ο Κύριος απάντησε:

"Όχι μόνο να σκεφτεί, αλλά να αιτιολογήσει και να διαπραγματευθεί."

Ο άγγελος άγγιξε της Γυναίκας το μάγουλο....

"Κύριε, φαίνεται πως η δημιουργία σου στάζει! Της έχεις βάλει πολλά βάρη." 

"Δεν στάζει....είναι δάκρυ" ο Κύριος διόρθωσε τον άγγελο. 

"Τι εξυπηρετεί;" ρώτησε ο άγγελος.

Και είπε ο Κύριος: 

"Τα δάκρυα είναι ο τρόπος να εκφράσει τη λύπη της, τις αμφιβολίες της, την αγάπη της, τη μοναξιά της, τον πόνο και την υπερηφάνειά της."

Αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον άγγελο; "Κύριε, είσαι ιδιοφυία.
Σκέφτηκες τα πάντα. Η Γυναίκα είναι πραγματικά υπέροχη!"

Πράγματι είναι! Η Γυναίκα έχει αντοχές που εντυπωσιάζουν τον άντρα. Μπορεί να διαχειριστεί προβλήματα και να έχει πολλές ευθύνες. Δημιουργεί ευτυχία, αγάπη και έχει άποψη. 

Χαμογελάει όταν θέλει να τσιρίξει . 
Τραγουδάει όταν θέλει να κλάψει, κλαίει όταν είναι ευτυχισμένη και γελάει όταν φοβάται. 
Δίνει μάχη για τα πιστεύω της.
Αντιμάχεται την αδικία.

Δεν δέχεται το "όχι" για απάντηση , όταν διαβλέπει καλύτερη λύση. Δίνει τον εαυτό της για την προκοπή της οικογένειάς της. Συνοδεύει τη φίλη της στο γιατρό αν φοβάται.

Η αγάπη της είναι άνευ όρων. 
Κλαίει όταν τα παιδιά της κερδίζουν. 
Είναι ευτυχισμένη όταν οι φίλοι της τα καταφέρνουν. 
Χαίρεται όταν ακούει για μια γέννηση ή ένα γάμο.
Είναι συντετριμμένη όταν χάνεται κάποιος συγγενής ή φίλος.
Αλλά βρίσκει τη δύναμη να συνεχίσει στη ζωή.
Γνωρίζει πως ένα φιλί και μια αγκαλιά θεραπεύουν μια πληγωμένη καρδιά.
Έχει μόνο ένα ελάττωμα...  

Ξεχνάει τι αξίζει...!!!!!!!

Πηγή:ΜΟΝΗ ΚΕΡΝΙΤΣΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ

Όταν ο Τσάρλυ Τσάπλιν γιόρταζε τα 70α του γενέθλια, μίλησε στους φίλους του με τα παρακάτω λόγια: 

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και... η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια της ζωής μου. 

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ. 

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε τι δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος, όταν του επέβαλα τις επιθυμίες μου. Ακόμα περισσότερο όταν δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή και ούτε ήταν έτοιμος ο άλλος, ακόμα κι αν αυτός ήμουν εγώ. 

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ για μια άλλη ζωή και έβλεπα γύρω μου ότι τα πάντα μου έλεγαν να μεγαλώσω. 

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι σε κάθε περίπτωση ήμουν στο κατάλληλο μέρος και πάντα στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό με έκανε να γαληνέψω. 

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΛΗΘΕΙΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερό μου χρόνο και να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο αυτό που μου αρέσει και με γεμίζει χαρά, αυτό που αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά. Με το δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς. 

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιεινό για μένα. Από φαγητά, πράγματα, άτομα, καταστάσεις και οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου. Παλιά αυτό το έλεγα «υγιή εγωισμό».

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου.  Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή που ξέρω  ότι ΟΛΑ συμβαίνουν.  

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι οι σκέψεις μου με έκαναν ένα άτομο μίζερο και άρρωστο. Όταν επικαλέστηκα τη δύναμη της καρδιάς μου η λογική μου βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο.  

Σήμερα αυτό το λέω ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουμε με τον εαυτό μας ή με τους άλλους.

Αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.

Ξέρω ότι από τις εκρήξεις στο Σύμπαν γεννιούνται νέα αστέρια. 

Σήμερα ξέρω ότι ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.

Οι 10 συμβουλές του Τ. Μπουκόφσκι για μια καλή ζωή

1. Μην συμβιβάζεστε
2. Αγαπήστε τον εαυτό σας
3. Ζήστε τη ζωή στο έπακρο
4. Μην φοβάστε τον πόνο, χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσατε να βιώσετε την ευτυχία.
5. Να είστε ο εαυτός σας και χωρίς ντροπή να το εκφράζετε σε οτιδήποτε κάνετε.
6. Είστε δυνατότεροι απ’ ότι νομίζετε
7. Μην φοβάστε τον θάνατο
8. Έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας
9. Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από την μοναξιά.
10. Η ζωή απλά συμβαίνει, μην την παίρνετε πάντα τόσο σοβαρά.

«... Άμα πεινάς το ξέρεις. Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου. Άμα κρυώνεις, το ίδιο. Άμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις; Γιατί: τι είναι η αγάπη; Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα. Είπε πως είναι κάτι σαν φωτιά. Μα είναι;

Άλλος είπε πάλι, πως είναι δροσούλα, άλλος σαν δοξαριά. Τι είναι τέλος πάντων...»

«Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά! Μα αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;

Ένα πουλάκι κελαηδά ολομόναχο σ' ένα έρημο δάσος...

Αν δεν τ' ακούσει κανείς.. είναι κελάηδηγμα;

Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι, αν δεν υπάρχει πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλου πουλιού;

Πήγαν κι οι σοφοί να πούνε κάτι πάνω σ' αυτό και τα κάνανε θάλασσα. Αυτοί, γι' αγάπη!... Τα μωρά ξέρουν περσσότερα.

Ένα λουλούδι είπε: «Αγάπη; Είμαι εγώ». Τρελαίνεσαι με τέτοια καμώματα. Ένας «Πέρσης» θα πει αυτό είναι «τρίχα».

Ένας βαρκάρης θ' αφήσει τα κουπιά και θα σκουπίσει το κούτελο του. Δε θα ξέρει να πει τίποτα. Μπορεί αυτό να είναι αγάπη.

Μα είναι; Ποιος να του το πει;

Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις, το έχεις και ησυχάζεις.

Σε καίει... Σε λιώνει... Εσύ το βλέπεις. Κι αντί να βάλεις τα κλάμματα, το ρίχνεις στο τραγούδι.

Είσαι μεθυσμένος και δεν έχεις πιει ούτε στάλα!

Αυτό το «πράμα» πρέπει να σκάβεις μέσα σου μια λακούβα να το θάβεις, κι ό, τι βρέξει.

Μην το λες πουθενά. Άστο να σε κάψει. Θα ξέρεις ότι χάνεσαι λίγο λίγο από μια αρρώστια που δεν ξέρεις τ' όνομά της.

Θα ξέρεις όμως ότι είναι μια αρρώστια, που σε κάνει όμορφο. Ομορφαίνεις και πεθαίνεις...

Κι όταν θα νομίσεις ότι πέθανες... θα 'χει τελειώσει η αρρώστια. Θα είσαι ζωντανός, μα θα είσαι και άσκημος.

Θα 'χεις φρικτά ασκημίσει.

Αλήθεια... αυτό είναι η αγάπη;

Όποιος αγαπά δεν μπορεί να το πει. Κι όποιος δεν αγαπά, δεν το ξέρει...

Μενέλαος Λουντέμης - «Ένα παιδί μετράει τ' άστρα» -απόσπασμα-

Χόρχε Μπουκάι: Ο έρωτας χτίζεται από ολόκληρους ανθρώπους

Όταν χρειάζομαι τον άλλο για να ζήσω, η σχέση μετατρέπεται σε εξάρτηση.

Η χειρότερη από τις αντιλήψεις που έμαθαν και μετέφεραν οι γονείς στα παιδιά τους είναι πως υποτίθεται ότι βρισκόμαστε στην αναζήτηση του άλλου μας μισού.

Γιατί να μην προσπαθούμε να βρούμε κάποιον ολόκληρο αντί να συμβιβαστούμε με κάποιον μισό; 

Ο έρωτας που προτείνουμε χτίζεται μεταξύ ολόκληρων ανθρώπων που συναντιούνται, όχι ανάμεσα σε δύο μισά που χρειάζονται το ένα το άλλο για να νιώσουν ολόκληρα.

 Όλες οι ιστορίες αγάπης καταλήγουν σ’ ένα ευτυχές τέλος: «Παντρεύτηκαν, κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…» 

Ας ξυπνήσουμε τους κοιμισμένους: η σχέση δεν είναι έτσι.

 Η σχέση είναι ένας νέος δρόμος – μία πρόκληση. 

Αυτό που μπορώ να περιμένω από μία σχέση είναι ένας σύντροφος στο δρόμο μου, στη ζωή, κάποιος που να με τρέφει και με τη σειρά του να τρέφεται από την παρουσία μου. 

Αλλά πάνω απ’ όλα, κάποιος που δεν θα παρεμβαίνει στο δρόμο της ζωής μου.

 Όταν χρειάζομαι τον άλλο για να ζήσω, η σχέση μετατρέπεται σε εξάρτηση. 

 Και υπό εξάρτηση, επιλογές δεν μπορούν να γίνουν. 

 Και χωρίς επιλογή δεν υπάρχει ελευθερία.

 Και χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει αληθινός έρωτας.

 Και χωρίς αληθινό έρωτα μπορεί να υπάρχουν γάμοι, αλλά δεν υπάρχει σχέση. 

Απόσπασμα από το βιβλίο «Να βλέπεις στον έρωτα» Εκδ. Opera